Chaque lundi soir, une Vente spéciale autour d'un artiste ou un thème se clôture. Participer en tant que vendeur ? Vous pouvez ! Vous trouvez plus d'informations ici.
Traduit avec Google Translate. Texte original afficher .
Bio Frank Dam (1952-)
‘Ik heb van jongs af aan altijd al verhalen getekend. Ik had op school een uur in de week bijbelles en dan tekende ik altijd over wat de juf vertelde en die tekeningen mocht ik dan aan de klas laten zien. Ik las ook spannende jongensboeken waarin zwartwit illustraties een belangrijke rol speelden en die hebben me toen al geïnspireerd. Ik wilde later tekeningen maken bij verhalen. Het was dus logisch dat ik naar de academie zou gaan. Dat werd thuis ook wel gemotiveerd en dus ging ik naar wat toen nog de Academie voor Beeldende Kunsten heette in Rotterdam. Ik wilde illustrator worden, maar het vak illustrator bestond op academies nog niet. Illustratoren waren veelal autodidact en er was een duidelijke scheiding tussen kunstenaars en illustratoren – iemand als Anton Pieck, dat was een illustrator en daar werd een beetje op neergekeken. Op de publiciteitsafdeling werd wel geïllustreerd maar dan voor reclamedoeleinden, het zogenaamde ‘poppetjes tekenen’. Ik koos voor de autonome kunstopleiding en leerde modeltekenen, schilderen, grafiek en ruimtelijk ontwerpen. Achteraf gezien een goede basis, maar op dat moment vond ik met name modeltekenen verschrikkelijk. Dan zat daar zo’n blote dame op een verhoginkje. Daar kon ik niks mee. Pas als ze haar hondje meenam, wat wel eens gebeurde, kon ik er een verhaal bij bedenken. Na vijf jaar academie was ik klaar met kunst en kreeg ik een baantje als loopjongen bij de Nederlandse Dagbladunie; ik bracht koffie rond en scheurde papier van de telex af. ’s Avonds deed ik het VWO omdat ik belangstelling had voor literatuur en misschien ook ooit nog iets met journalistiek wilde doen. Bij de Dagbladunie werd ook de NRC gedrukt. Ik zag een keer het Cultureel Supplement en de illustraties daarin en ik dacht: dat kan ik ook. Ik ben op de vormgever afgestapt en heb hem gezegd dat ik graag een tekening wilde maken voor de krant. Ik vertelde hem dat ik als loopjongen werkte, (‘U heeft mij vast wel eens gezien bij de telex’) maar dat ik ook de academie had gedaan en graag wilde illustreren. Ik kreeg een verhaal van W.F. Hermans over de Weinreb-affaire en mocht daar een illustratie bij maken, en als deze goed genoeg zou zijn, zou ze geplaatst worden. Mijn tekening stond een week later in de krant met mijn naam er onder! Mijn moeder trots en ik kreeg er driehonderd gulden voor, meer dan ik als loopjongen in een maand verdiende. Vanaf dat moment mocht ik regelmatig illustraties maken. Tot de hoofdredacteur erachter kwam dat de loopjongen illustraties maakte voor ‘zijn’ Cultureel Supplement , toen was het afgelopen. Ik ben toen naar de redactie van de Zaterdagbijlage gegaan en aan hun vormgever het hele verhaal verteld. Ze vonden het zo idioot dat ik was weggestuurd dat ik direct bij ‘Z’ aan de slag mocht. Vanaf dat moment werd ik ook door andere bladen en tijdschriften gebeld; wat dat betreft was de krant – met op dat moment wel 350.000 abonnees – een fantastisch medium. Door mijn een autonome achtergrond waren mijn illustraties ook altijd wat autonomer dan die van de ‘traditionele ’ illustratoren. Langzaamaan kreeg ik steeds meer werk. Ik kon er van leven, zelfs een hypotheek nemen. Later ben ik ook voor de krant gaan schrijven. Het begon met een serie over ‘Nederbeat’ uit de ‘sixties’ waar ik in die tijd als dertienjarige net iets te jong voor was geweest en die me mateloos fascineerde. Er werd uiteindelijk een boekje van gemaakt en de serie werd gevolgd door een serie over ‘Beatmeisjes’ de voor mij toen onbereikbare zangeressen uit mijn jeugd. Tijdens mijn research voor de series putte ik vaak uit de jongerenkrant Hitweek en heb daar een expositie over gemaakt voor De Beyerd in Breda. Een logisch vervolg daarop was ‘Beatfilm’ een landelijk filmfestival over Nederlandse popmuziek en cinema.’
État
État
Bon
in goede conditie. Professioneel ingelijst.
Expédition
Retrait sur place
L'œuvre peut être récupérée sur place. En tant qu'acheteur, vous devez apporter vos propres matériaux d'emballage. L'emplacement est : Amsterdam, Les Pays-Bas
Envoi
Colis postal
Prix
Jusqu'à 5 kg.
A l'intérieur de : Les Pays-Bas
10,00 €
Garantie
Garantie
En mettant le lot en vente, j'accepte les conditions de garantie telles qu'elles s'appliquent sur Kunstveiling en ce qui concerne l'exactitude de la description du lot mis aux enchères
Le vendeur assume l'entière responsabilité de ce lot. Kunstveiling ne fait que fournir la plate-forme pour cette transaction, à finaliser directement avec le vendeur. Plus d'informations .
Néerlandais