Traduit avec Google Translate. Texte original afficher .
Hans
Wap (Rotterdam, 1943)
Hans
Wap woont en werkt in Rotterdam. `Als kind werd ik rondgereden in een
kinderwagen door een stad die eruitzag als een legpuzzel
(….rondgereden tussen willekeurig neergeworpen stukken van een
legpuzzel, hier en daar een boom, een keet, hoogbouw van vier
verdiepingen… Uit: Rotterdam 1944). Maar daardoor later ook een
fantastisch speelterrein was. Een tijd lang was Amsterdam
fascinerender, daar ging ik in het weekend heen. Maar Rotterdam was
altijd inspirerend, want het veranderde onder je voeten. En nu is het
inmiddels ook nog een leuke stad geworden.`Wap wordt wel tot de nieuw
realisten gerekend, waar ook onder meer Rutger Kopland, Tom van Deel,
Wim T. Schippers, C.B. Vaandrager, Jules Deelder en Hans Verhagen toe
behoorden. Toch was er niet veel onderling contact. Dat had ook met
het leeftijdsverschil te maken. Wap debuteerde in 1967 en maakte met
dichters als Jules Deelder en Cornelis Vaandrager onderdeel uit van
de Rotterdamse poëziescene. `Je had hier in Rotterdam ooit het
tijdschrift Gard Sivik, maar dat werd voornamelijk door
niet-Rotterdammers gemaakt (onder meer Armando en Sleutelaar). Ik
ging wel om met Cornelis Vaandrager en natuurlijk met Jules Deelder.
Jules en ik hebben op de stad gepast, van de hele groep zijn wij als
enigen in Rotterdam overgebleven.`Wap is een zeer veelzijdig beeldend
kunstenaar die verschillende technieken hanteert. Hij maakt
schilderijen (vaak mensen of objecten in landschappen, bruggen,
gebouwen, vogels), grafiek (kleurrijke houtsneden, of juist
zwart-witte linoleumsnede als in de 'Car Dump' serie) en pastel,
waaronder 'Hebban olla vogola nestas'. En hij ontwerpt, en hij maakt
al jaren decors voor onder meer het Scapino-ballet. Wap ontwierp de
glazen tussenschotten en de bekleding van de nieuwe Sprinter van de
NS. Er rijden er 100 van door Nederland. Een mooie opdracht. ’Vogels
zijn een terugkerend thema, Wap schildert ze heel veel. `Ik weet niet
waarom. Maar er is iets raars met vogels. Ze zijn een symbool voor
vrijheid, en tegelijkertijd brengt een groot deel het leven door in
een kooitje. Dat is een fascinerend fenomeen. Ik zou wel eens willen
werken in een gevangenis, vogels op muren schilderen. Ook daar zitten
mensen in kooitjes, en lopen mensen vrij rond.`