Interessant werk van de hand van Sven Hoekstra.
Afkomstig uit de portfolio 'Masker voor een kaal hoofd'. Linksonder door de kunstenaar genummerd en gesigneerd met potlood.
'Eerst het zachtjes zingen van 'sweet Little Rock 'n' roller'.
Dan loopt hij met weloverwogen stappen op het huis toe, kijkt even naar boven of er toch niet iemand voor de ramen staat. Dan heft hij de linkerhand op, niemand groet terug. Glimlachen om de benen van de meisjes, verwonderd om de rare bezigheden die mensen kunnen kiezen om iets te doen wanneer er niets gedaan hoeft te worden. De benen van de meisjes.
Er moet toch een groepsfoto gemaakt worden? Daarvoor is hij toch gekomen? Maar niets wijst erop dat zijn komst welkom is. Hij vloekt. Hij ziet er toch goed uit? Wat willen ze in godsnaam meer? Iets geestigs roepen, met vragen naar hun gezondheid om aandacht bedelen, wat denken ze wel? Eerst er maar eens bij gaan staan. Zwijgen en staren, de gewone routine. En daarna het huis binnen rennen. Desnoods zich met geweld toegang verschaffen. Alleen moet hij nu niet de fout maken dat hij met de rug tegen de muur gaat staan, niet de koude oneffenheid van de stenen voelen. Gewoon door de deur naar binnen en niet meer omkijken. Weer glimlachen. De deur onmiddellijk dicht.
Maar hij moet niets laten merken: een huis binnen gaan is iets doodgewoons. Proberen ontspannen voor zich uit te kijken, niet met de ogen knipperen. Hij moet zich er vooral van bewust zijn dat hij er goed uitziet, verdomd goed en dat ze hem wat dat betreft niets kunnen maken. Daarmee stelt hij zichzelf gerust. Ja, hij is er zeker van daar hij het zo goed doet.