Hans Bayens - Studies (uit de expositie “Hans Bayens ziet Wim Kan”) - Vendu

Dit werk was onderdeel van de  expositie “Hans Bayens ziet Wim Kan” in 1978. Op de achterzijde is een sticker aangebracht van het Gemeente museum de Wieger in Deurne.

De Nederlandse schilder en beeldhouwer Hans Bayens werd in 1924 geboren in Hastière-Lavaux, België. Zijn ouders huurden daar een atelier op de moutzolder van een oude bierbrouwerij. Ze schilderden allebei en waren politiek nogal links georiënteerd. Zijn vader Han (1876-1945) behoorde tot de Modernen. Hij was in zijn tijd redelijk bekend en zijn werk werd door verschillende musea aangekocht. Zijn moeder Elisabeth Polak (1891-1965) was een goed amateur.
Hans Bayens groeide op in Amsterdam. Hij bezocht daar gedurende de oorlogsjaren het Barlaeus gymnasium, waar hij vooral ook literair gevormd werd: één van zijn mede¬scholieren was de schrijver W.F. Hermans.
Op aanraden van zijn vader vertrok Bayens in 1946 naar Antwerpen, waar hij zijn opleiding kreeg tot schilder en beeldhouwer aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten. Tot zijn leermeesters behoorden de schilders Isidore Opsomer en Albert Saverijs, de etser René de Coninck en de beeldhouwer Henri Puvrez. Bayens voelde zich er als een vis in het water en was helemaal thuis in Antwerpen. Hij bleef er ruim drie jaar wonen, waarna hij naar de Borinage vertrok om zijn studie af te ronden. Isaäc Israëls en Vincent van Gogh waren hem hierin voorgegaan.
Door een beurs van Maison Descartes in staat gesteld, kon Bayens meer dan een jaar in Parijs en Aubusson werken. Hij legde hier zich vooral toe op het kopiëren van oude meesters in het Louvre en het ontwerpen van kartons voor gobelins.
In 1950 vestigde hij zich definitief in Amsterdam. Er brak een moeilijke tijd aan, want het was niet eenvoudig om na een zo inspirerende periode daar een eigen plek te vinden. Hij voelde zich als ‘Antwerpenaar’ een buitenstaander. Daarnaast liet Willem Sandberg, de invloedrijke directeur van het Stedelijk Museum, weten dat de tijd van de figuratieve kunst voorbij was: de Cobra-groep was in opkomst.
Een tijd lang vond Hans Bayens werk in de monumentale kunst. Hij maakte grote muurschilderingen in scholen en fabrieken en ontwierp wandtapijten voor o.a. de Nederlandse Staatsmijnen (nu DSM). Maar geleidelijk keerde hij terug tot dat wat hem het meest lag, het schilderen en boetseren: hij begon zijn eigen vorm te vinden.
Zijn werk wordt nu wel als ‘post-impressionistisch’ of ‘laat¬ impressionistisch’ gekarakteriseerd. Zijn voorbeelden waren Constable, Goya, Breitner, Vuillard en dubbeltalenten als Degas en Rik Wouters. Onderwerpen vormden vooral ook steeds weer de mens in zijn eigen omgeving, en verder stillevens en landschap. Zo ontstonden reeksen schilderijen in olieverf, pastels, aquarellen en tekeningen van modellen, landschappen, interieurs, van theater en orkest, van het circus, etcetera, aangevuld met portretten van vrienden en collega’s naast ook vele bronzen en terracotta’s.
Door zijn vriendschap met de uitgever Geert van Oorschot kreeg hij opdrachten voor de beelden van bij beiden geliefde schrijvers als Multatuli, Theo Thijssen en Herman Gorter. De sculptuur ‘De Titaantjes’ maakte hij voor zichzelf waarna de Gemeente Amsterdam het later voor het Oosterpark aankocht. Op de binnenplaats van het West-Indisch Huis staat van zijn hand het beeld van Peter Stuyvesant, laatste directeur-generaal van de kolonie ‘Nieuw Nederland’ (het huidige New York en omgeving).
Op 19 juli 2003 overleed Hans Bayens in Amsterdam. Hij liet een rijk oeuvre na. Veel werk bevindt zich in de collecties van musea, particulieren en overheidsinstanties.

Exposities in o.a. Haarlem, Teylers Museum, St. Niklaas, Stedelijk Museum, Laren, Singer Museum, Bergen, Museum Kranenburgh'Amsterdam, Museum van Loon