Sculptuur gemaakt in speksteen door Bernard Takawira (1948-1997).
Bernard Takawira groeit op in het bergachtige Nyanga-district in Zimbabwe en behoort tot de Zezuru. Door zijn broer wordt hij aangemoedigd om steen te bewerken. Al snel brengt hij zijn vrije tijd door in de werkplaats in Vukutu. Zijn moeder is pottenbakker en heeft veel kennis van de Zezuru cultuur. Dit heeft grote invloed op Takawira’s beelhouwwerk. In 1977 verlaat hij zijn regeringsfunctie om fulltime te gaan beeldhouwen. Takawira presenteert zijn werk wereldwijd in vele tentoonstellingen waaronder in Zuid-Afrika (1981), Engeland (1981) Botswana (1984), Australië (1985), Nieuw-Zeeland (1986) en Duitsland (1987).
Veel van Bernard Takawira’s sculpturen hebben abstracte thema's zoals geduld, nederigheid en integriteit. De sculpturen tonen zijn innerlijke dialoog tussen het christendom en de traditionele spirituele overtuiging waarin hij is opgevoed. Een dialoog die een groot deel van zijn leven beïnvloedt. 'Misschien moet ik u vertellen hoe ik beeldhouw. Zoals u weet, zijn wij Zezuru heel goed in het doorgeven van verhalen van de ene generatie naar de volgende. Dus eerst krijg ik de verhalen te horen en onthoud ze. Dan is er een personage dat me bevalt en ik probeer deze persoon in een stuk steen vast te houden.'