Helma Michiels (1964, Hapert)
Woont en werkt in de omgeving van Eindhoven, maar verblijft ook lange periodes in het binnenland van Spanje om daar optimaal gebruik te maken van natuurlijke Spaanse faciliteiten zoals hevig licht en hoge temperaturen. Ze richt altijd live, direct naar de waarneming van het levende lichaam.
Met het maken van zwart/wit pinhole-foto’s begon ze toen de temperatuur boven de 40 graden Celsius uitstegen waardoor het warm werd om te bewegen. Belicht door de zon die het atelier binnendrong ontstonden na verloop van tijd foto’s die meer in zich hadden opgeslagen dan een fractie van een seconde.
Helma Michiels spreekt over “pintura intensa’’ als het over haar schilderijen gaat: een stretched moments’’ bij haar fotografie.
Deze benamingen weerspiegelen het proces en de ervaring.
Helma Michiels heeft zich gestort op het schilderen van vrouwelijk naakt. Zij schildert die vrouwen op een ongekende manier. Die staan er, vaak midden op het doek, en zij zijn er nooit meer van af te halen. Met gedurfde vegen, in grote vaart op de drager aangebracht, vormt ze het (hart van het schilderij). Soms tierenaanvloed als vrouw te herkennen. Dat komt door de overwelvingen die de kwast heeft gemaakt: die laveren over het hele veld van het doek.
In blauwe, gele, rode en bruine tinten meanderen ze van links naar rechts en weer terug: een explosie aan beweging. Het is een fraaie lofzang op de vrouw en op het schilderen.