Deze aquarel is geschilderd door de obscure en excentrieke Hendrik George van Rinkhuyzen (1868-1922), een Nederlandse schilder die begin jaren 1890 naar Parijs verhuisde.
Kunstcriticus en schrijver Guillame Janeau publiceerde in het sterfjaar 1922 "L'œuvre de Henri Georges Van Rinkhuyzen" een werk van slechts vier pagina's en zestien illustraties.
In hetzelfde jaar kwamen er 2 postume tentoonstellingen; in New York en Parijs.
Een lovende recensie, geschreven in American Art News (06/10/1922), beschrijft hoe: De Nederlandse liefde voor bloemen, en vooral voor de robuuste, meest intens getinte variëteiten, werd in herinnering gebracht. Over de erfenis van Van Rinkhuyzen kan alleen worden gespeculeerd als hij niet het grootste deel van zijn werk had vernietigd en alleen datgene behield waarvan hij dacht dat het zijn intieme gevoel voor natuur en kunst het meest uitdrukte.