Hoewel Spronken ook ander werk
gemaakt heeft is hij bekend geworden door zijn fascinatie voor paarden. Het
paard, romantisch symbool voor kracht en passie, is op de kleine penning door
Spronken plastisch en dynamisch neergezet. Bollende, zich herhalende vormen die
evenzeer de ruiter als het dier betreffen. Zij lijken dan ook organisch aan
elkaar gegroeid te zijn. Contrasterend in vorm zijn de smalle, spits toelopende
benen. De keerzijde geeft een model van de voorkant. In brede vlakken en minder
gedetailleerd verschijnt het paard als torso met een afgeknipte staart, tegen
een gladder fond dan de voorkant. Zo kunnen wij zelf zien op welke wijze de
beeldhouwer tot zijn definitieve vorm gekomen is; dat geeft inzicht in het
werkproces.
Nederlands