Innemend werk van Landsaat met mooie abstrahering zoals die in meer van zijn vroege werk terugkomt. Ook de kleuren (het lichte vlak heeft een zweem van blauw) roepen direct herkenning op.
In de woorden van Landsaat: ‘Als ik stil sta bij de onmetelijkheid van het heelal, duister en koud, zowel vol als leeg, en besef dat onze kleine planeet zich daar kleurrijk in wentelt, dan leidt dit bij mij tot een nieuwsgierige liefde voor de aarde. In dit kader is de mens niet meer dan een nieuw en vluchtig element. Het accent gaat dan veel meer liggen op zand en stenen, water, rotsen en bergen, op de wind en de sterren.'