Dit werk van Ivan Popovic uit 1987 is een krachtig voorbeeld van hoe de kunstenaar dialogen opent tussen iconen van de Europese avant-garde. De titel verwijst expliciet naar Antoni Tàpies en Joseph Beuys, twee kunstenaars die in de tweede helft van de 20e eeuw een fundamentele invloed hadden op de ontwikkeling van conceptuele en materiële kunst.
Visuele kenmerken
• Het doek is opgebouwd uit aardse tonen – bruin, oker en zwart – die een ruwe, bijna muurachtige textuur oproepen.
• Verticale druipsporen en een horizontale donkere band suggereren een landschap van verval en transformatie.
• Linksonder bevindt zich een collagefragment met rode en zwarte tekens, een gebaar dat zowel naar Tàpies’ materieschilderkunst als naar Beuys’ symbolische tekens verwijst.
• In het midden staat met krijtachtige letters: “Antonio meets Joseph B”, een directe verwijzing naar de ontmoeting van ideeën.
Interpretatie
Popovic creëert hier geen letterlijke ontmoeting, maar een conceptuele dialoog:
• Van Tàpies neemt hij de fascinatie voor materie, textuur en de poëzie van het ruwe oppervlak.
• Van Beuys haalt hij de performatieve en spirituele dimensie, waarin kunst een sociale en filosofische kracht wordt.
Het werk belichaamt een postmoderne houding: het erkent de erfenis van de avant-garde, maar herinterpreteert die in een persoonlijke beeldtaal. De combinatie van schilderkunst, collage en tekst maakt het tot een hybride object dat reflecteert op de rol van kunst als geheugen en als gesprek.