De door Kees van Drimmelen (Bergen op Zoom, 1954) om hun vakmanschap bewonderde schilders als
Dali, Delvaux en Willink werden op hun beurt geïnspireerd door het metafysisch realisme van de Italiaan Giorgio de Chirico.
Daar ligt dan ook voor van Drimmelen de basis.
Hij probeert de sfeer van de Chirico's werk op te roepen door zeer realistisch geschilderde gebouwen en ruines.
Zij staan voor het tijdelijke, het vergankelijke en dienen als decor voor lichten of abstracte elementen die door de schilderijen zweven.
Die symboliseren het eeuwige of, in populair Nederlands, wat er meer is tussen hemel en aarde dan we kunnen zien.
Kees van Drimmelen nodigt mensen als het ware uit om het schilderij ''in te lopen'' en er eens een kijkje te nemen.