Teun Hocks - Absurdistisch zelfportret, digitaal ingekleurde Z/W foto (mooi ingelijst) - Verkocht

Typisch absurdistisch zelfportret van één van Nederland’s toonaangevende kunstenaars.  Digitaal ingekleurde zwart-wit foto op dik papier, met potlood gesigneerd, gedateerd (2001) en genummerd (42/50).  Het volledige blad professioneel ingelijst, achter glas.  In uitstekende conditie, binnenzijde glas moet alleen schoon gemaakt worden.

Afmetingen: 72cm x 56cm (incl. lijst), 65cm x 50cm (blad), 51cm x 38cm (beeld)

Bij aankoop moet het werk liefst opgehaald worden in Diemen (vlakbij het kantoor van Kunstveiling in Amsterdam Z-O).  De termijn voor ophalen is zeer ruim, m.a.w. de koper kan het werk eventueel weken of zelfs maanden later ophalen en het zo mogelijk combineren met een bezoek aan Amsterdam voor andere zaken.

Bezorgen met Swift Koeriers is eventueel mogelijk in overleg.

---------------------------------------------

Teun Hocks (Leiden, 10 juni 1947)

Teun Hocks creëert graag zijn eigen wereld. Daarin is hijzelf de hoofdfiguur, die altijd gevangen zit in een absurdistische setting. De manier waarop hij werkt ligt vast: eerst de achtergrond schilderen, vervolgens met de zelfontspanner zichzelf fotograferen in het betreffende landschap, en tenslotte die foto verder bewerken met olieverf of digitaal inkleuren.

De sfeer in Hocks werken is ogenschijnlijk luchtig; bij nadere beschouwing blijkt er echter van alles niet te kloppen. De kunstenaar volgt bijvoorbeeld zijn eigen voetstappen in de sneeuw, ruimt een sterrenhemel op met stoffer en blik of bevindt zich om onbekende redenen buiten in streepjespyama op een bed.

Hocks wil vooral een verhaal vertellen. Zijn schilderijen gaan over ‘een man die maar doorgaat’. Geen geluksvogel maar ook niet iemand die diep ongelukkig is. Een beetje een sukkel, een buitenstaander, een kantoorklerk in een pak van C&A. ‘Ik ben het niet maar ik speel het wel.’ Daar houdt hij van, toneelspelen, en op deze manier kan hij zichzelf regisseren. ‘Dat kan ik beter dan iemand anders regisseren. Dan zou ik bang zijn om die persoon voor schut te zetten. Hoe ik erbij sta, dat kan ik toch niemand aandoen?’