George Heidweiller - Zeefdruk, zonder titel. - Verkocht

Heidweiller kijkt onophoudelijk, met ogen van een honderdste-secondenlang onrustig in de wereld rond, ontziet niets en componeert zijn verstedelijkte landschappen als collages. Zoals de dada-ist Kurt Schwitters gevonden stukjes beeld, niemendallen straatvuil, fragmenten van postzegels, briefjes, drukwerk tot boeiende, raadselachtige visuele poëzie componeerde, zo

vindt George Heidweiller tijdens zijn reizen talloze fragmenten bij elkaar die hij in zijn atelier mixt, uitkristalliseert, verhevigt en accenten geeft.

Multi-media

Van het traditionele schilderen heeft hij, ook in dit opzicht volwaardig kind van zijn tijd, afstand genomen. Zoals pop- en jazzmusici met virtuositeit hun composities bijeen samplen, zoals in de mode steeds uitbundiger gemixed en gematched wordt, zoals in filmbeelden splitscreen en beeldcitaten usance zijn geworden, zo maximedialiseert Heidweiller zijn beeldtaal. In zijn composities worden met kwast of verfroller aangebrachte accenten van kleur en vorm gelijkwaardig aan fragmenten van op reis gemaakte foto’s, rasters van in de studio gemaakte reproducties; ook digitale bewerkingen, sjablonen en airbrush hebben hun eigen functie. Deze composities zijn complexe montages; deels gedrukt, deels geschilderd, getekend; vaak is niet te zien waar het gefotografeerde begint, het geschilderde eindigt, het gedrukte aanwijsbaar is en waar het door de kunstenaar geraffineerd uitgelokte toeval aan al die mixage een duw in steeds wisselende richtingen geeft. Wat dat betreft zal hij stellig de tricks hebben geleerd van Herman Brood, de muzikant-schilder die hij vroeger assisteerde bij het drukken van zijn screenprints. Ook Heidweiller associeert onbekommerd en effectief. Zo zie je bijvoorbeeld beeldfragmenten van een roadtrip van Las Vegas naar Reno uit 2005 naast een Japans kauwgomplaatje dat hij ergens in 1988 op straat heeft gevonden. Een serie kleurrijke collage-screenprints uit 2008 vestigt wat betreft dit associatievermogen absolute records: ze vormen een bombardement van beelden en er is op elke compositie zóveel razzle-dazzle te zien dat het je als kijker totaal overrompelt.