Otto
Schubert ging van 1906 tot 1909 naar de kunstnijverheidsschool in
Dresden. Daarna werd hij theaterschilder aan het hof theater in
Dresden.
Van
1913 tot 1914 kreeg hij een grondige opleiding aan de Dresden Art
Academy bij Prof. E. Hegenbarth. Nadat hij in 1917 in de oorlog
gewond was geraakt, vervolgde hij zijn studie bij Prof. Gussmann. Het
was daar dat zijn tekentalent, zijn zelfverzekerde gevoel voor kleur
en het meesterlijk toepassen van kleur, gecombineerd met goede
technische vaardigheden, volledig tot ontwikkeling kwamen.
Hij
verliet de academie in 1918 met de grote staatsprijs.
In
1919 werd de Dresdener Gruppe 1919 (Dresdner Sezession) opgericht,
samen met Otto Dix, Lasar Segall, Konrad, Felixmüller en anderen,
met wie hij ook bevriend was, evenals met de brugschilders - vooral
met Erich Heckel.
De
jaren tussen de oorlogen bevestigden zijn faam als groot graficus en
begaafd schilder. Zijn werk was te zien op vele tentoonstellingen in
Berlijn, Chemnitz, Mannheim en Dresden.
In
1937 werd veel van zijn werk vernietigd op de brandstapel van de
Duitse Kuturschande.
Het
laatste oorlogsjaar trof hem bijzonder hard. Tijdens de grote
luchtaanval op Dresden werden zijn atelier en alle daarin opgeslagen
werken vernietigd. Zijn vrouw werd vermoord.
Maar
in de jaren 50 ontwaakte zijn oude creatieve geest weer, mede dankzij
zijn kunstminnende tweede vrouw. De schilderijen bereikten opnieuw de
uitgebalanceerde compositie van de zeer getalenteerde impressionist.
Zijn grafiek, op zijn beurt, de lichte hand en het ingenieuze ontwerp
van de begaafde kunstenaar.
Duits