Van William Shakespeare
(1564-1614), de grootste schrijver ooit, zijn er, afgezien van twee
weinigzeggende gravures en de kop van het grafmonument in Stratford-upon-Avon,
geen portretten. Mogelijk is dit een stimulans voor Esser geweest; het lijkt
dat hij er genoeg aan had te weten dat de dichter een hoog voorhoofd en een
puntneus had. Het uitzonderlijke is wat Esser met die beperkte gegevens deed:
een kop in hoog reliëf met een hoog opgetrokken wenkbrauw die verwondering en
oplettend-heid tegelijk suggereert. Er is een aanzet van een oorbel. De kleine
kraag steunt de plaatsing van het hoofd dat gesteld is tegen een verdiept fond.
Die diepte krijgt een tegenwicht in de boiling van het haat Voor de keerzijde
gebruikte Esser letters als een zelfstandig vormelement, de letters die
Shakespeare's naam vormen zijn in een ritmische kalligrafie ineen gevlochten
rond zijn in Romeins schrift weergegeven jubileumdata. Typerend en innoverend
is Esser's techniek van stempelen waardoor als bij een geleid toeval een
prominente rand is ontstaan. Een meesterwerk dat de beeldhouwer koos uit de
ruim driehonderd Shakespeare-varianten die hij in de loop der jaren
modelleerde.
Nederlands