Rachid Ben Ali - The Last Statue

Dit werk toont een buste van een mannelijke figuur in een klassieke, bijna marmeren stijl, maar uitgevoerd in expressieve verfstreken die de figuur tegelijkertijd verheffen én ontrafelen. Zijn gelaat doet denken aan een mythologische held of Romeins beeldhouwwerk – sereen, maar met een onderhuidse spanning. De witte krullen van het haar, de krachtige kaaklijn en de diepe blik dragen een statige, bijna goddelijke uitstraling.

De achtergrond is gevuld met een abstract stedelijk lijnenspel, dat doet denken aan een architectonisch raster van gebouwen, bruggen of leidingen – een visuele botsing tussen oud en nieuw. Dit contrast tussen de klassieke buste en het moderne, chaotische decor lijkt een belangrijke drager van de thematiek. De figuur lijkt opgetrokken uit verf, maar tegelijkertijd ook op het punt te staan om door de achtergrond te worden opgeslokt.

De kleurbehandeling is gedurfd: een wit en grijs palet wordt subtiel doorbroken met pastelroze en blauw, wat een mysterieuze sfeer toevoegt zonder de harmonie te verstoren. Aan de basis van de buste zien we een wirwar van lijnen, als wortels of aderen – een visueel echo van verbondenheid met de omgeving.

Thematiek en boodschap:

Dit schilderij lijkt te reflecteren op de positie van de mens in een steeds meer technologische of stedelijke wereld. De klassieke vorm verwijst naar menselijke idealen, schoonheid, en rust, terwijl de abstracte achtergrond chaos, vooruitgang en complexiteit symboliseert. De figuur kijkt ons aan met een mengeling van melancholie en wijsheid, alsof hij zich bewust is van de onvermijdelijke botsing tussen traditie en moderniteit.