Siet Zuyderland - 2000 - Groot geometrisch abstract - gemengde techniek - gesigneerd - Verkocht

• Siet Zuyderland, Amsterdam 1942

Siet Zuyderland is geboren op 11 mei 1942 in Amsterdam, twee jaar na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Het lijkt een onmogelijk moment, midden in de oorlog, vader was tewerkgesteld in Duitsland, een oudere broer en zus. Zijn moeder stond er alleen voor en pas na drie jaar zag zijn vader zijn jongste zoon voor het eerst. Dat moeten geen gemakkelijke tijden zijn geweest.
Als 15 jarige werkt hij overdag bij een reclamebureau en in de avonduren gaat hij naar de Vrije Academie om model te tekenen. Als 16 jarige gaat hij naar het Instituut voor Kunstnijverheid Onderwijs in Amsterdam, een voorloper van de latere Rietveld Academie. In de avonduren verdient hij bij om de school en zijn kostgeld te betalen.
Een ontmoeting, drie jaar na de Academie, met oud docent Wim Brusse en Eva Besnyö, zorgde voor een introductie in de kunstwereld en daarmee voor een flitsende start van zijn carrière met tentoonstellingen in De Brakke Grond, georganiseerd door Jan Van Loenen Martinet, en in Atelier 5 in het Stedelijk Museum in Amsterdam onder de toenmalige directeur Edy de Wilde.
En dan nu, de jaren na de harttransplantatie, is er weer een heel nieuwe serie ontstaan.
Siet Zuyderland heeft op de benedenverdieping van zijn huis het reeds bestaande atelier opnieuw ingericht en werkt daar, dicht bij huis, gestaag door aan zijn oeuvre. Daar ontstaan de meest bijzondere, intieme werken, een samengebalde samenvatting van zijn leven. Een implosie, noem het zoals je wil. De werken bestaan uit vele geschilderde lagen over elkaar, je weet in eerste instantie niet wat je ziet. Namen die vroeger al in zijn eigen aantekeningen voorkwamen zie je nu terugkeren: Matta, Saura, maar ik zou ook zeggen Adolph Gottlieb of het vroege realistische werk van Rothko. Een onverwachte combinatie van surrealisme en constructie, losgeslagen maar zeker in een stevig harnas.
De werken zijn ontroerend, je ziet hechtingen, bedradingen, craquelé, maar ook verwijzingen naar zijn eerdere werk en verwijzingen naar de kunstgeschiedenis.
De formaten zijn nog kleiner dan voorheen, de techniek is geweldig, net als zijn altijd op de loer liggende perfecte gevoel voor esthetiek waar hij dan weer doorheen wil.
De werken zijn vooral ook zo ontroerend omdat je langzaam, op dit punt gekomen, de ontwikkelingsgang van zijn oeuvre kan zien en voelen.