Gesigneerd werk van Sjef van Schaijk (1901 - 1985). Volledig revisibel gerestaureerd.
De Brabantse kunstenaar schilderde niet om te behagen. Zijn werk gold als uitlaatklep voor zijn persoonlijke ervaringen en emoties, waarbij hij zware thema’s niet schuwde, zoals de mens en zijn strijd om het bestaan en de mysteries van het geloof en leven. In stilistisch opzicht kent zijn oeuvre grote variaties.
Na 1960 worden de figuren steeds groter, totdat ze het beeldvlak bijna lijken te ontgroeien. Ook wat thematiek betreft neemt beklemming de overhand, met nachtmerrieachtige taferelen waarin de mens zich op groteske wijze overgeeft aan ondeugden als drank- en eerzucht. Ook experimenteerde Van Schaijk met een meer abstract expressionistische stijl in zachte pasteltinten. In de jaren zeventig ontwikkelde hij een idioom van grillige, met houtstructuur opgevulde mensfiguren, die als een soort tot leven gekomen boomstronken zijn doeken bevolken. (tekst gedeeltelijk overgenomen uit Museum Helmond)