De stijl van Tine Poelsma (1936-2016) is weliswaar herkenbaar, maar beslist niet eenduidig. Krachtige vormen en een helder kleurgebruik geven een grote expressiviteit aan haar werk. Sinds het tijdperk van DADA, aan het begin van de vorige eeuw, kan de kunstenaar alles in kunst veranderen. Dit geldt zeker voor het afval dat men op het strand vindt; menig beeldhouwer heeft de aangespoelde en verweerde stukken hout als inspiratiebron gebruikt. Voor Tine Poelsma is het afval op het strand na een flinke storm een fascinerend schouwspel. Zij is vooral geïnteresseerd in het vormenspel dat op het blinkende zand is ontstaan, alsof een meesterhand deze compositie daar had neergelegd. Zij heeft een eigen manier van schilderen ontwikkeld voor dit onderwerp maar wil het eigenlijk nog wat expressiever hebben in de lijn van de schilder Chaim Soutine. Het gaat Poelsma niet in de eerste plaats om de voorwerpen op zich, maar om de compositie die de voorwerpen op het fond van het zand maken. Naast variaties op deze natuurlijke “ready made’s” creëert zij haar werelden als schilder, tekenaar, etser of welk ambacht maar nodig is.
Nederlands