Bruno Heroux - Het verhaal van de grote boze wolf

Bruno Héroux kwam uit een hugenotenfamilie van vaderskant. Hij werd geboren in Leipzig als zoon van de graveur Louis Héroux en woonde met zijn vrouw Minna. Hij had een artistieke opleiding van 1886 tot 1892 aan de Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig. De uitvinding van het rastercliché maakte zijn oorspronkelijke wens om als houtsnijder te werken zinloos. Na een tijdelijke baan in de commerciële sector verdiende hij eerst de kost als illustrator voor modebladen en humoristische tijdschriften.

Vanaf 1900 werkte hij als freelance graficus en was het jaar daarop al met drie werken vertegenwoordigd op de Internationale kunsttentoonstellingen in Dresden. Vooral zijn geëtste ex libris en het gebruik van de speciale grafische vorm van Remarquendrucke droegen bij aan zijn populariteit en reputatie. Al in 1903 werd hij benoemd tot docent aan de Koninklijke Academie voor Grafische Kunsten in Leipzig. In 1908 werd hem de titel hoogleraar toegekend. Van 1900 tot 1910 exposeerde hij regelmatig zijn schilderijen en prenten op de Salon des Artistes Français in Parijs. In 1910 bracht hij zijn eerste 200 grafische werken samen in een oeuvrecatalogus. De in eigen beheer uitgegeven catalogus verscheen in een eenmalige oplage van 500 exemplaren, waarvan er 100 als speciale editie met een ets en de handtekening van de kunstenaar werden geleverd. De succesvolle tekenaar, die werd gewaardeerd en gesteund door tijdgenoten zoals Max Klinger,

Heroux was buitengewoon productief. Zo produceerde hij in acht jaar tijd 600 illustraties voor de driedelige Handatlas der Humane Anatomie van de arts Werner Spalteholz (1861-1940), uitgegeven in Leipzig in 1913, de illustraties worden beschouwd als meesterwerken van anatomisch tekenen. Binnen twee jaar had hij ook de illustraties gemaakt voor de Atlas der Anatomie der Paarden, die vanaf 1901 werd uitgegeven. Daarnaast publiceerde hij verschillende portfolio's met tekeningen die hij had gemaakt tijdens zijn reizen door Italië en Rusland. In 1913 was hij de verantwoordelijke artistiek leider van de kunstbundel Das Völkerschlachtdenkmal (Weiheschrift 1813-1913), die onder andere zijn portretten van de Leipziger burgemeesters Otto Georgi, Rudolf Dittrich en Carl Bruno Tröndlin bevatte.
Héroux was jarenlang voorzitter van de Leipziger afdeling van de Allgemeine Deutsche Kunstgenossenschaft en erelid van de Leipziger Künstlerverein. Hij was ook lid van de Leipziger kunstenaarsvereniging Leoniden, opgericht door Edwin Bormann, Georg Bötticher en Arthur von Oettingen, waarvoor hij talrijke grafische werken produceerde.
Kort nadat een groot deel van zijn drukplaten was vernietigd door de luchtaanvallen op Leipzig op 4 december 1943 stierf de kunstenaar aan een ernstige inwendige ziekte. Zijn as werd in stilte begraven.