Erwin Olaf - Gelatine zilverdruk: Desire (Het Zuidelijk Toneel) - 1992 + 2 boeken - Verkocht

Silverprint van Erwin Olaf uit 1992. Titel:  Desire (Het Zuidelijk Toneel). Afmetingen werk incl passepartout: H50 x b40cm. Afmetingen voorstelling: H38 x b28cm. Het werk is op de achterkant voorzien van een stempel van de kunstenaar,  een "handtekening "(Erwin Olaf 1992) en de titel: Het zuidelijk Toneel, het begeren onder de olmen.  Voor dit toneelstuk heeft Olaf ook de affiche gemaakt door gebruik te maken van de foto "Desire". In het boek "het begeren onder de olme" is ook een afdruk van deze foto te zien.  Daarnaast het overzichtsboek "Joy" waarin deze foto op bladzijde 123  en op de voorzijde staat afgedrukt. De authenticiteit van het, aangeboden, werk wordt volledig gegarandeerd. Een certificaat van echtheid kan, op aanvraag, worden gemaild.

Verzenden: onze verzenddagen zijn dinsdag  en donderdag.

In de jaren tachtig was Olaf nog doelbewust uit op effect en het choqueren, zoals in zijn series Squares (1984-1990) en Chessmen (1988). In deze series portretteerde hij scènes van naakte bejaarden, mannen met erecties, kleine mensen en extreem dikke, naakte vrouwen, vaak in bondagekleding. Het subversieve nam in dit vroege werk een prominente plaats in, waardoor hij in zijn vroege carrière vooral bekend werd met zijn gewaagde transgressieve fotografie. In 1985 verscheen zijn eerste fotoboek, Stadsgezichten van Erwin Olaf, en Fragmenten uit: Het Amsterdamse dromenboek van Guus Luijters. In het boek Joy uit 1993 is veel van zijn vroege werk opgenomen. Voor de serie Chessmen uit 1988 ontving hij de prijs voor jonge Europese fotografen.

In de jaren negentig maakte Olaf nog verschillende andere vrije series, waaronder Blacks (1990), Mind of their Own en de Patrick Bateman girls, een serie van vijf foto's waarbij Olaf voor het eerst gebruik maakte van computermanipulatie, geïnspireerd op Patrick Bateman, de hoofdpersoon uit de film American Psycho (1995); Mature (1999), Fashion Victims (2000) en Royal Blood (2000). In 1991 verscheen zijn eerste film, Tadzio, die hij samen met de schilder F. Franciscus maakte. In 2001/2002 volgde de serie Paradise the Club en in 2002/3 de serie Separation.

Vanaf Separation werd Olafs werk genuanceerder. Thema's als kwetsbaarheid en eenzaamheid kwamen centraal te staan in zijn series Rain (2004), Hope (2005), Grief (2007), Fall (2008), Dusk (2009), Dawn (2010) en Hotel (2010). Tevens verschenen de fotoboeken Rain (alternatieve titel: Hope) en Grief in respectievelijk 2006 en 2007. De bijbehorende tentoonstelling was te zien in onder meer  staat het Fotomuseum Den Haag, het Secca Museum (North Carolina), het Forma Museum (Milaan), het Institut Néerlandais (Parijs), het Langhans Museum (Praag) en de Manege in Moskou.