Harrie
Gerritz noemt zich een landschapschilder, maar het zou lang zoeken
zijn naar een landschap zoals hij dat schildert. Zijn belangstelling
gaat uit naar ‘tekens’, naar concepten, naar vormen die in de
natuur niet voorkomen – het vierkant bijvoorbeeld. De kunstenaar
‘creëert’ het vierkant door een verbinding te maken van
horizontale en verticale lijnen, zoals een horizon en een kerktoren,
of een rivier en bomen. En hij houdt zich bezig met het
‘geconstrueerde landschap’, waaraan de mens geometrische vormen
heeft toegevoegd: de blokvormen van een huis, een stoeptegel of een
hek.
Harrie
Gerritz toont ons in een gereduceerde, intense vorm hoe hij dat
landschap beleeft. Daarbij valt op dat hij zowel aan het landschap
als aan zijn schilderijen een actieve rol toedicht: hij spreekt van
‘tekens uit het rivierenlandschap’, om aan te geven dat er
communicatie plaatsvindt, dus meer dan eenzijdige observatie. Ook met
zijn schilderijen is dat zo: ‘Het werk geeft zelf aan of er nog
iets mee moet gebeuren’.
De
boven de werkelijkheid uitgetilde landschappen lijken van een heldere
eenvoud. Toch zindert elke lijn en elk kleurvlak van de bezieling die
Harrie Gerritz in dat landschap ervaart. Zelf kind van het
Nederlandse rivierenlandschap, onderzoekt Harrie Gerritz in zijn werk
een reeks vragen over het landschap en de waarneming daarvan. In de
loop van de jaren zijn de antwoorden steeds intenser en abstracter
geworden.
Nederlands