Laetitia de Haas (Voorschoten, 1948)
Laetitia de Haas wordt in 1948 in
Voorburg geboren als dochter van kunstenares Willy Belinfante. Nadat ze
aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam is afgestudeerd blijft ze
in de hoofdstad wonen en werken. Ze maakt in een herkenbare, ietwat
naïeve en verstilde, figuratieve stijl met name olieverfschilderijen en
kleurenetsen. Voor haar omvangrijke grafische werk ontvangt ze in 1986
de Prix Francois 1. Gezien de dromerige, idyllische sfeer is het niet
verwonderlijk dat er talloze wenskaarten van haar oeuvre zijn gedrukt,
die via internet verkrijgbaar zijn. 'In het schijnbaar onopvallende weet
zij het fascinerende te ontdekken', aldus een rake typering van een
recensent. Tuinen en binnenplaatsjes, natuur door mensenhanden
vormgegeven, dat zijn de geliefde onderwerpen van Laetitia de Haas. De
resten van menselijke activiteit, zoals stoelen, tafels, theegerei,
suggereren het aanwezig zijn van de mens. Daardoor onsttaat er een
harmonie der dingen. Het werk straalt een voornaamheid en rust uit, die
wij in de dagelijkse werkelijkheid dikwijls ontberen. Het is deze
ontspannen sfeer die velen zo aanspreekt. Ogenschijnlijk ademen haar
schilderijen en etsen een sfeer van zorgeloosheid uit, hetgeen niet wil
zeggen dat haar werk met eenzelfde vanzelfsprekendheid tot stand komt.
Het vaak moeilijke wordingsproces vindt plaats in de eenzaamheid van het
atelier, waar de problemen om een sfeer van onbevangenheid te creeren
worden opgelost. Behalve talent zijn grote discipline en werklust
eigenschappen die noodzakelijke voorwaarden zijn voor een echt
kunstenaarsschap. Laetitia de Haas bezit deze eigenschappen in ruime
mate, hetgeen blijkt uit de omvang en de kwaliteit van haar oeuvre. 'Ik
zoek altijd naar sfeervolle plaatsen, die mij aanspreken, of die mij
iets zeggen en dus inspireren', zegt Laetitia de Haas. Daarnaast
schildert ze graag romantische interieurs en doorkijkjes in tuinen,
huizen en landschappen. 'De resten van menselijke activiteit, zoals
stoelen, tafels, theegerei, suggereren het aanwezig zijn van de mens.
Daardoor ontstaat er een harmonie der dingen'. Inderdaad ontbreken
mensen consequent in het werk van Laetitia de Haas. Recensenten
schrijven, dat haar schilderijen wel de indruk wekken dat elk moment een
persoon te voorschijn kan komen. 'Ze zijn voelbaar aanwezig, maar niet
fysiek.'