Dorian Hiethaar - Wit prieel in het bos | kleurlitho (ingelijst) - Verkocht

Formeel is dit werk 'zonder titel' maar van Dorian Hiethaar (1951, Gorssel) is bekend dat ze sinds 1988 enkel en alleen tekent en schildert over het lievelingsbos uit haar kinderjaren. Dit is de plek waar ze zich afzondert en tot haar kunstzinnige expressies komt.
Techniek: Kleurlitho
Jaar: 1989
Oplage: 16 van 25
Met de hand (potlood) gesigneerd, rechtsonder.
Ingelijst in een aluminium BARTH-wissellijst met ontspiegeld glas, zonder passe-partout
Oorspronkelijke waarde: € 300,-  (gerekend naar waarde anno 2021)

Verzending:
Bij voorkeur ophalen. Pakketpost tegen hoog tarief i.v.m. afmetingen van het werk.
Het werk kan op afspraak voor € 10,00  worden bezorgd of afgeleverd in de regio Alkmaar-Haarlem-Amstelveen-Amsterdam. 
N.B.: In verband met de vakantieperiode kan het werk op verzoek op een later moment  worden bezorgd.

Over de kunstenaar:
Alle informatie is te lezen op https://www.dorianhiethaar.nl/de-schilder

Dorian Hiethaar in een interview in 1990 over haar periode na 1988:
Toen gebeurde er iets waardoor de schilderijen veranderden. In het voorjaar van 1988 vertrok Dorian Hiethaar alleen naar het bos waar zij opgroeide, ergens tussen Deventer en Zutphen. Zij bleef er de hele zomer en keerde pas laat in de herfst terug. Zij bracht nieuwe vreemde kleine schilderijen mee. Het waren een soort landschapjes en er stonden geen mensen meer op, alleen maar bos (...) "Het bos was altijd lief voor me, het gaf me moed. Ik kon in dat bos ook altijd helder nadenken. Het gaf me energie als ik moe was. En er was altijd wel iets waardoor het bos me verraste. Ik was dat allemaal vergeten. (...) Ik wil iets vertellen over het bos, waarom het zo bijzonder is. Het gaat dus ook alleen om dit bos. Het heeft voor mij geen zin om zomaar ergens te gaan zitten en daar een boom te schilderen. (...) Nu is het bos als het ware de spiegel. Het vormt de aanleiding voor wat ik schilder. Tijdens het schilderen komt er iets anders bij, namelijk dat wat het bos in me oproept. Daardoor is het nog steeds zo dat alles waar ik mee loop in de doeken zit. Dat is nu abstracter dan vroeger. Het is niet meer direct afleesbaar. Ik wil nu dat de bizarheid en de geheimzinnigheid van het bos in de doeken zit."
Bron: Lust en Gratie, jaargang 7 (1990)