Eric de Nie schilderde aanvankelijk figuratief, maar gaat in de loop van de jaren negentig abstract werken, waarbij vooral de verticale en horizontale lijnstructuren en rasters opvallen. Zelf zegt hij hierover: “Mijn schilderijen en aquarellen ontstaan vanuit een methodische schilderwijze waarin verticale en/of horizontale richtingen het beeld bepalen. Deze werkwijze berust op het toepassen van het toeval. Zo laat ik verdunde verf in dunne lijnen volgens de wet van de zwaartekracht naar beneden stromen en kantel ik het werkvlak herhaaldelijk van richting, als een compositorisch spel tussen horizontale en/of verticale elementen.”
En:“Ik zoek tijdens mijn werkproces altijd naar het juiste moment waarop de vrij stromende verflijnen of luchtig met de kwast geveegde verfbanen, mij de visuele en emotionele genoegdoening geven van een uitgebalanceerd beeld. Soms gebeurt dat binnen een uur, dan weer gaan er weken van kijken, doen, of niet doen overheen. Ik werk door totdat een geheel van ritmische kleurschakeringen ontstaat tussen volle en ijle kleurtonen en lijnen die een abstract ruimtelijke ervaring oproepen die je als kijker de ruimte geeft om in te dwalen en daarmee de tijd doet vervagen.
De liefde van De Nie voor jazz en hedendaagse gecomponeerde muziek sijpelt bijna letterlijk door in zijn werk. Hij vergelijkt zijn werk met een “muzikale beleving” die hij “bij wijze van spreken in de oren van de kijker wil laten doorklinken.
Het aangeboden werk van Eric de Nie dateert uit 1999 en is gesigneerd en getiteld aan de achterzijde (‘Eric de Nie, 99.38’). Het is vakkundig ingelijst in een witgewassen baklijst.
Het werk is gedocumenteerd op de website van de kunstenaar: www.ericdenie.nl.