Jan Hein van Rooy - fraai portfolio met 2 Litho's "Westakker" en "Oostakker" - gesigneerd

• Een groot, leeg, rotsachtig landschap in Spanje. Je bent in the middle of nowhere, of Enmedio de la nada, zoals Jan Hein van Rooy (1940) een van zijn schilderijen heeft genoemd. En je bent er in je element. Het liefst zou je dit landschap vastpakken en meenemen, zodat je het thuis ook hebt. Foto’s maken is niet genoeg. Schilderen werkt al beter, want wie schildert maak zich eigen wat hij ziet. Maar Jan Hein van Rooy gaat nog een stapje verder.

Ieder najaar trekken hij en zijn levensgezel Ine Klijn een paar maanden met de auto en de tent door Spanje. Hij tekent en maakt drogenaalden, zij fotografeert en filmt. Samen verzamelen ze ook pigmenten: aarde in allerlei verschillende kleuren, die in zakken mee naar Nederland gaat. Daar lijmt Van Rooy zijn tekeningen en prenten op doek en schildert hij erop verder met zelfgemaakte verf. De kleurstof in die verf is onttrokken aan het landschap dat hij ermee verbeeldt. Zo is de Altiplano Blanco in Granada geschilderd met kalk uit diezelfde witte hoogvlakte. Voorstelling en materiaal zijn één.
Thuis in Beuningen, aan de Waal, doet Van Rooy hetzelfde. Zijn schilderijen van de uiterwaarden bestaan uit houtskool en caseïneverf met rivierklei. Weer is het echte landschap in het geschilderde verwerkt. Op zijn dagelijkse ‘omweg naar het atelier’ – hij wandelt elke ochtend een uur of anderhalf langs de rivier voordat hij aan het werk gaat – verzamelt Van Rooy bovendien stukjes hout, die de grondvorm worden voor kleine sculptuurtjes.
Hij breekt en combineert die houtjes, zet ze rechtop en beschildert ze. Dan zie je erin wat hij er al in zag toen hij ze vond: een uil, een zwaan, een fuut, en niet bestaande vogelsoorten zoals de paraboolvogel. Bij Galerie Wit in Wageningen, waar Van Rooy nu exposeert, is dus schilderkunst van grond te zien en beeldhouwkunst van drijfhout. Veel dichter bij een landschap kun je als kunstenaar niet komen.