In 1937 bracht Man Ray Nusch en Ady samen in zijn studio, dicht bij surrealistische kringen, die al snel muzen van deze beweging werden, en beide modellen voor hem die snel hun potentieel begreep, die dag in 1937 voerde hij een hand-to -handgevecht van de twee vrouwen, waarbij de toppen van hun borsten worden onthuld, waardoor twee lichamen in dienst staan van een revolutie, die van erotiek en seksualiteit, destijds moeilijk te onthullen.
Nusch is de tweede vrouw van Paul Eluard, met haar eigenaardige geest, wordt gewaardeerd door de surrealisten, open voor de wereld, ultragevoelig, ze neemt waar, voelt, straalt en vibreert, vanaf 1931 begint ze te poseren voor Man Ray, gekleed of helemaal naakt ontstaat er een band tussen hen.
En degene met de bijnaam Ady Fidelin, model en danseres geboren in Guadeloupe in Pointe-à-Pitre, het eerste gekleurde model dat in de Amerikaanse pers van de jaren dertig verscheen, werd haar metgezel, haar muze, Man Ray introduceerde haar in zijn hedonistische kring van bevriende kunstenaars en schrijvers, aanhangers van het surrealisme.
“Ik ben begonnen als schilder. Door mijn schilderijen te fotograferen, ontdekte ik het belang van hun reproductie in zwart-wit. Op een dag kwam ik het origineel vernietigen om alleen de reproductie te behouden. Vanaf dat moment ben ik altijd blijven geloven dat schilderen een achterhaalde vorm van expressie is en dat fotografie het zal onttronen als het publiek visueel wordt opgeleid. Voor mij is één ding zeker, ik moet op de een of andere manier experimenteren. Fotografie geeft me de middelen, een eenvoudiger en sneller middel dan schilderen.” Man straal