Wim de Haan (1913–1967)
Wim de Haan was een belangrijke Nederlandse naoorlogse kunstenaar, vooral bekend om zijn abstract-expressionistische en materiële kunst. Hij werkte als schilder, tekenaar en maker van objecten en geldt als een van de voorlopers van de informele kunst in Nederland.
De Haan was grotendeels autodidact. Zijn levenservaringen, waaronder zijn tijd als krijgsgevangene aan de Birmaspoorweg tijdens de Tweede Wereldoorlog, hadden grote invloed op zijn kunst. In zijn werk staat niet de voorstelling centraal, maar expressie, emotie en materiaal.
Kenmerkend voor zijn oeuvre zijn:
Dikke verflagen en ruwe materialen zoals zand en as
Sterke nadruk op textuur en materie
Abstracte composities zonder herkenbare beelden
Expressieve, soms bijna automatische tekeningen
Vanaf de jaren vijftig exposeerde hij regelmatig in binnen- en buitenland en was hij verbonden aan diverse avant-gardistische kunstenaarsgroepen. Zijn werk werd na zijn dood verder erkend, onder meer met een retrospectieve tentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam.
Wim de Haan wordt gezien als een kunstenaar die de grenzen van het schilderen verlegde en een blijvende bijdrage leverde aan de ontwikkeling van de moderne kunst in Nederland.