Dirkje Kuik - 1982 - gewassen inkt /aquarel tekening "paleis Lodewijk Napoleon Utrecht" gesign - Verkocht

• Originele in 1982 door dirkje Kuijk gemaakte gewassen inkt en aquarel.
• Titel: het ophellen van de hofpoort van het paleis van Lodewijk Napoleon"
• Genummerd: NVT
• Gesigneerd met inkt linksonder
• In zeer goede staat - frisse kleuren

KUIK, William Diederich, vooral bekend als Dirkje Kuik (geb. Utrecht 7-10-1929 – gest. Utrecht 18-3-2008), beeldend kunstenaar en schrijver/schrijfster. Zoon van Nicolaas Martinus Kuik (1901-1964), beeldhouwer en houtsnijder, en Hendrika Roeterdink (1900-1973), antiquair. William Kuik trouwde op 7-10-1958 met Marijke van Vuren (geb. 1929). Dit huwelijk werd in 1970 ontbonden. Vanaf 1979 ging William Kuik na een operatie als vrouw door het leven; ze had vanaf 1985 een relatie met Jo Nijenhuis (1921-2001), metselaar.
William Diederich Kuik werd geboren in de Utrechtse Herenstraat, op nr. 4. In 1934 verhuisde het gezin naar Oude Kamp 1, een huurhuis van de katholieke armenzorg. Vader Kuik had daar zijn atelier en moeder dreef er een winkel in antiek en curiosa. Kuik groeide op in een milieu van artistieke bohemiens. Zijn moeder leerde hem al vroeg lezen, zodat hij dat al vanaf zijn vijfde kon. Al heel jong ontdekte hij dat hij in een verkeerd lichaam was geboren en liever een vrouw wilde zijn. Aanvankelijk ging hij naar de lagere school in meisjeskleding, wat zijn ouders geen probleem vonden, maar wat hem op school op spot, pesterijen en vechtpartijen kwam te staan.
Na een afgebroken HBS-opleiding studeerde Kuik korte tijd aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam, waar hij werd weggestuurd omdat hij te eigengereid was en liever bij kunstenaars in de leer ging. Kuik stortte zich in het kunstenaarsleven en voorzag in zijn levensonderhoud door bloemkastjes te schilderen, foto’s te glanzen en hout te snijden. Tegelijkertijd bekwaamde hij zich in het vervaardigen van litho’s en etsen, een techniek die hij zodanig goed onder de knie kreeg dat de graficus M.C. Escher en de erven van de schilder Jan Mankes hem vroegen reproducties te maken. Maar ook maakte Kuik eigen werk. Daarin legde hij zich toe op stadsgezichten, figuren en portretten. Thematisch beeldde hij daarin vooral verval en teloorgang uit. Kuik maakte naam als autonoom werkend graficus, maar ook als illustrator van kinderboeken, boekomslagen, tijdschriften en bladen als Vrij Nederland. Tussen 1960 en 1970 schreef Kuik ook kunstkritieken voor Het Parool.