Hans van Efferen - 2 knappe droge naald Etsen "stilleven en zelfportret" kleine oplage

•      Kunstenaar: hans van Efferen
      Titel: zelfportret en stilleven
      Jaar: 1969 en 1972
      Techniek: droge naald Ets
      Oplage: 75
      Afmeting (in passe partout): 50 x 35 cm
      Afmeting (beeld): 29 x 21cm en 23 x 25cm
      Signatuur: met potlood gesigneerd, genummerd en gedateerd
      Staat: goede, scherpe staat.
  

....Aanvankelijk is Paul Citroen niet meer dan één van de docenten van Hans van
Efferen aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten. Door zijn toedoen wordt
Van Efferen in 1957 toegelaten voor vervolgstudie aan de Jan van Eijckacademie te
Maastricht. Daarna is er sprake van incidenteel contact. Tot 1966. Dan geeft Citroen
het jonge gezin Van Efferen wat geld om de kerstdagen door te komen. Ook zorgt
hij ervoor dat Van Efferen tot de Beeldende Kunstenaars Regeling wordt toegelaten.
Een jaar later kunnen zij met van hem geleend geld een etspers kopen. Daarna speelt
financiële afhankelijkheid in beider verhouding geen rol van betekenis meer. Zij
worden collega’s die elkaars werk op waarde schatten en op voet van gelijkheid met
elkaar omgaan.
Beide kunstenaars leggen zich in de jaren van hun contact vooral toe op het
portret. Citroen laat ruim zesduizend portretten na, met name gemaakt in de laatste
decennia van zijn leven. Van Efferen voelt zich vanaf het begin al aangetrokken tot
dit genre. In 1981 opent hij een tentoonstelling met werk van zijn Spaanse vriend, de
kunstenaar Fernando de Nadal. De enige keer dat hij zo’n openbaar ritueel uitvoert.
‘Wat is toch die geheimzinnige macht die van een mensengezicht uitgaat en die ons
als schilder steeds weer penseel of tekenstift doet grijpen? Vanwaar die jeuk in onze
vingers, steeds als we een kop zien die ons aanspreekt en die we moeten maken?’,
zegt hij. Van Efferen maakt honderden portretten, van bekende mensen als de
schrijvers Louis Paul Boon en Simon Vinkenoog, de politicus Willem Drees, de musici
Daniel Wayenberg en Theo Olof, rabbijn Soetendorp, maar ook van mensen uit zijn
kennissenkring, opdrachtwerk en heel veel van zijn gezin.
Uit hun houding ten opzichte van opdrachtgevers springt een kenmerkend verschil
in karakter naar voren. Maria karakteriseert haar man als iemand die niet geschikt is
voor tijdgebonden activiteiten of opdrachten met beperkingen, als iemand die totale
vrijheid wil. Staat iemand het portret dat Hans heeft gemaakt niet aan, dan weigert
Hans elke verandering: zó heeft hij het getekend, zó moet het blijven. Dan wordt
een portret maar niet verkocht! Dat staat haaks op de houding van Paul Citroen. Hij
past een portret vaak dusdanig aan dat het de opdrachtgever bevalt, aldus Maria. Als
kunstenaar weigert Hans elk compromis; Citroen daarentegen lijkt meer open te staan
voor invloeden van buitenaf....

Hiska Bakker, Vrijhof Cultuurcentrum