Hannes Postma - Grote in 1962 gemaakte gemengde techniek "de Familie" gesigneerd

• Medium: gemengde techniek (pastel, aquarel, inkt)
• Datering: 10 augustus 1962
• Genummerd:
• Gesigneerd: met pastel krijt
• Conditie: In goede staat
• Getiteld: "de Familie"
• losbladig - bladmaat 50 x 65 cm

Hannes Postma (Haarlem, 1933 - Amsterdam 2020)

"Van dichtbij bekeken is het niet zo leuk wat de mensen in de tekeningen van Hannes Postma overkomt. Op zijn minst worden ze uitgerekt tot een soort broodjes, of samengeperst tot pakketjes armen en benen. Ze zijn steeds in heftige beroering, rijzen op, zweven of worden over het vlak geschoten, botsen, raken verzeild in explosies en worden door vlakken met scherpe kanten in repen verdeeld. Hun handen en voeten laten los, vermenigvuldigen zich en vliegen de ruimte in. Hun hoofden gaan over in balloons, die een eind verder weer tot lichamen uitzetten. Ze botsen op allerlei kosmisch meubilair (planken, kisten, kleerhangers, hoeden, golvende aardkorsten) dat de ruimte onveilig maakt... Natuurlijk is het niet zonder betekenis dat Hannes Postma componeert met vormen die onze eigen wereld oproepen en niet met cirkels en vierkanten. Zijn ruimte is een echte ruimte, al zijn dichtbij en veraf er verwisselbaar geworden, een immense ruimte waarin de aarde fragmentarisch verschijnt... De gebeurtenissen, de scherpe kanten gaan ons aan via de getekende vlezen. Op een zichtbare kleurstroom waaien woordeloze balloons als rookwolken of bloeddruppels ons gezichtsveld uit. In de kisten zitten surprises (en niet alleen aardige, Postma noemt ze dozen van Pandora), embryo's, stukken landschap en water; misschien zijn ze ook schuilplaatsen. Hulpeloze mensjes hangen tegenover de kosmische autoriteit van enorme jassen en hoeden, in een wereld waarin alles, zijzelf inbegrepen, tegelijk zichzelf en iets anders is of op zijn minst bezig is om iets anders te worden"."Hannes Postma is een beeldenmaker, iemand die als een magiër mensen en ruimten oproept. Maar hij is zelf ook een kijker naar die beelden, die met enige ironie al dat gespartel aanziet en in staat is grapjes uit te halen met een geheimzinnige. Zonder ons zijn persoonlijkheid op te dringen spreekt hij een heel persoonlijke taal".Dit blijkt mede uit de titel, Hocus Focus. De titel en de litho's zijn een helder statement waarin door een kleine ingreep nieuwe inzicht ontstaat. Postma associeert een nieuwe woord betekenis, de taal is levende materie. De titel is 'a pun'. De traditionele toverspreuk luidt 'hocus pocus pilatus pas', waarbij de truc is dat iets kortstondig verdwijnt of opduikt. Het is de sensatie van het gordijn dat open gaat, het verhaal begint en de spanning van het moment van verwondering met een transformatieve kracht wordt gevoeld. Op de eerste litho staat verder: "twee is oneindig één in focus". Focus betekent brandpunt oftewel zoiets als mentale gerichtheid. Het wordt echter gebruikt als het woord 'aandacht'. Aandacht is: het op één punt richten van het waarnemingsvermogen. Door het gebruik van het woord 'focus' valt de nadruk niet meer op wat de geest zelf doet, maar op het onderwerp waarop de aandacht wordt gericht, het 'brandpunt'. In het rijmende Hocus Focus wijzigt Postma de betekenis lichtjes (in maar één letter) en resoluut naar het brandpunt, het magische moment van verwondering van Hocus én Focus in zijn oneindigheid.

• Hannes Postma, geboren in 1933 te Haarlem, studeerde aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Zijn oeuvre bestaat uit schilderijen van olieverf op linnen, sculpturen van ijzer en gips, zeefdrukken en etsen. In de jaren '60 verwierf de kunstenaar veel bekendheid met zijn series kleuretsen.

Van 1973 tot 1978 heeft Postma de series 'zeeschilderijen' gemaakt. Hij behoorde gedurende deze periode tot de 'Hoek van Hollandse school', een anarchistische kunstgroepering bestaande uit kunstenaars die niet beïnvloed wilden worden door invloeden van buitenaf, zowel van tradities als docenten.
Enkele jaren later zocht Postma aansluiting bij de Nieuwe Figuratie. Zoals kenmerkend voor de kunst van de schilders die behoorden tot deze groepering, combineerde Postma figuratieve en abstracte elementen in zijn werken. In zijn abstracte creaties kan de toeschouwer af en toe herkenbare, figuratieve motieven vinden, zoals mensfiguren, torso's of ledematen. De disproportionele mensfiguren, die zijn uitgerekt of juist samengeperst, lijken te zweven door de ruimte. Typerend voor de stijl van Postma is het gebruik van fantasierijke vormen. De kunstwerken zijn veelal gelaagd en strepen druipende verf zijn goed te zien. Andere kenmerken voor de kunst Postma, en van de Nieuwe Figuratie, zijn de spanning tussen het platte vlak en de illusie van ruimte, en het sprankelende kleurgebruik.
Naast beeldend kunstenaar is Postma van 1971 tot 1988 docent geweest aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. Zijn werk is vertegenwoordigd in de collecties van bedrijven, particulieren, instellingen en musea, waaronder het Rijksmuseum in Amsterdam, het Stedelijk Museum te Amsterdam, het Frans Hals Museum in Haarlem, het Gemeentemuseum Den Haag en het Museum van Moderne Kunst Arnhem. In 1967 werd het boek 'Hocus Focus' gepubliceerd, een boek over de kunst van Postma.