Bieruma Oosting (1898–1994), een van de belangrijkste vrouwelijke kunstenaars van de twintigste eeuw in Nederland.
Wintervogels ademt de verfijning en observatiekracht waarmee Oosting haar omgeving wist te vangen. De compositie toont haar kenmerkende oog voor ritme, kleur en licht, geïnspireerd door de natuur die zij van jongs af aan intens bestudeerde. Vanuit haar jeugd op Friese en Gelderse landgoederen ontwikkelde Oosting een intieme band met bomen, planten en stillevens – thema’s die haar oeuvre structureel bepalen .
In dit werk vangt zij de lyrische eenvoud van de de merel: een samenspel van ranke takken en de vogel , in een delicate balans tussen natuurstudie en emotionele expressie. Oosting wist in haar schilderijen en grafiektradities te vernieuwen met subtiele moderniteit, beïnvloed door haar Parijse jaren, waar ze zich omringde met Europese avant-garde kunstenaars .
Het werk weerspiegelt niet alleen landschappelijke schoonheid, maar ook de innerlijke kracht van een vrouw die zich in een tijd van maatschappelijke beperkingen een zelfstandige artistieke positie bevocht. Zoals haar biografe Jolande Withuis treffend beschrijft, was Oosting onvermoeibaar in haar streven naar vrijheid en artistieke authenticiteit .
Een werk als dit is meer dan een decoratief stilleven – het is een hommage aan de natuur en een getuigenis van vrouwelijke autonomie in de Nederlandse kunstgeschiedenis.
Een intieme en poëtische natuurobservatie, waarin Oosting haar meesterschap in compositie en gevoel voor licht volledig toont. Een zeldzaam werk dat de geest van een pionier in de Nederlandse moderne kunst belichaamt.